Jaka jest rola związków fenolowych Yerba Mate
( Ilex paraguariensis ) w mikroflorze jelitowej?
Treści umieszczone na stronie pochodzą ze źródła ScienceDirect, i zostały przetłumaczone na język polski.
Link do źródła – https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26408319/
Przegląd najważniejszych wydarzeń
- •
Dieta odpowiada za 60% zmienności składu mikroflory jelitowej.
- •
Fenole w mikroflorze jelitowej działają jako substraty dla wzrostu drobnoustrojów.
- •
Biotransformacja związków fenolowych przez mikrobiom czyni je bardziej bioaktywnymi.
- •
Fenole yerba mate mogą być nowym podejściem do modulowania mikroflory jelitowej.
- •
Fenole yerba mate można włączyć do diety promującej korzyści zdrowotne.
Abstrakcyjny
Dieta aktywnie wpływa na mikroflorę jelitową i homeostazę organizmu . Przewaga gatunków pożytecznych skutkuje symbiozą, podczas gdy dysbioza charakteryzuje się brakiem równowagi między społecznościami drobnoustrojów . Żywność odgrywa kluczową rolę w tej dynamice i promowaniu zdrowia jednostek. Ilex paraguariensis , znany również jako yerba mate, to tradycyjna roślina z Ameryki Łacińskiej, która ma złożoną matrycę substancji bioaktywnych, w tym metyloksantyny , triterpeny , saponiny i fenole. Spożywanie yerba mate wiąże się z działaniem przeciwutleniającym, kardioprotekcyjne, przeciwzapalne i przeciw otyłości. Jednak zgodnie z naszą najlepszą wiedzą nie przeprowadzono badań nad wpływem yerba mate jako czynnika modulującego mikroflorę jelitową. Fenole są głównymi związkami zawartymi w yerba mate i według doniesień wpływają na modulację mikrobiomu . W tym przeglądzie badamy działanie yerba mate jako możliwego stymulatora mikroflory jelitowej i przedstawiamy jej główne związki fenolowe i ich efekty biologiczne. Proponujemy również różne mechanizmy działania tych fenoli i możliwe dawki dla ich skuteczności.
Streszczenie graficzne
Ilex paraguariensis jako potencjalny stymulant mikroflory jelitowej poprzez swój skład fenolowy.
Treści umieszczone na stronie pochodzą ze źródła ScienceDirect, i zostały przetłumaczone na język polski.
Link do źródła – https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26408319/
